Biografie:
Biografie opgesteld door dochter Gloria Pollack (Naperville, Illinois). Hartelijk dank, Gloria voor het opstellen van deze biografie!
Leonard behaalde zijn diploma aan de St. Rits’s high school in Chicago.
He ontmoette zijn vrouw bij een braakliggend terrein in de buurt; dit terrein was volgestroomd en bevroren om te schaatsen. Ook een van zijn zussen onmoette hier haar latere echtgenoot.
Na high school ging hij werken voor de Campbell Soup Company en vervolgens voor de Defense Department. Tevens ging hij naar avondschool om He was also taking a night class studying to be an electrical engineering te studeren aan de Illinois Institute of Technology.
Toen kwam ere en oproep van het leger en hij kreeg een lag nummer, hetgeen betekende dat hij snel opgeroepen zou kunnen worden.
Leonard wilde op dat moment met zijn vriendin trouwen, maar samen besloten ze om te wachten totdat zijn militaire dienst er helemaal op zat. Zoals verwacht werd hij snel opgeroepen en werd op Ijsland gestationeerd. Hij zou daar 14 maanden verblijven. Aanvankelijk zou hij met de eerste lichting naar IJsland vertrekken, maar er brak een ziekte uit waardoor hij uiteindelijk met het 2e convooi vertrok. Hij verveelde zch dood op IJsland. Hij was daar de ‘bugler’, de klaroenblazer.

Leonard in IJsland



Hij meldde zich vrijwillig voor de Commando Raiders (die achter vijandelijke linies gedropt konden worden), maar hij werd afgewezen omdat hij te jong was. De Air Corps (luchtmacht, toen nog als onderdeel van de Army, landmacht) kwam later naar Ijsland om nieuwe piloten te werven. 75 mannen deden de test, maar slechts 11 slaagden hiervoor. Na de lichamelijke keuring bleven er uiteindelijk 6 over; een van deze 6 was Leonard J. Gaik.
Omdat hij de test/keuring voor de Air Corps met success had doorstaan werd hij voor 5 dagen naar huis gestuurd. De terugreis deed hij met een schip. Leonard vertelde na thuiskomst dat het schip achtervolgd werd door een Duitse onderzeeboot. Hij stond op het dek en keek toe hoe de bemanning dieptebommen inzette tegen de onderzeeboot. Later vertelde hij dat hij niet bang was geweest omdat hij wist dat God hem zou beschermen en hem niets zou laten overkomen. Hij was erg religious, katholiek, maar niet fanatiek extremistisch religieus.
Voor training ging hij vervolgens naar Californië en daarna naar Texas; bij elkaar duurde dit ongeveer 1 jaar. Meerdere keren gedurende dat jaar wilden ze trouwen, maar door diverse redenen gebeurde dit tot dat moment nooit. Een van de redenen was zeker het gebrek aan geld; het leger betaalde op dat moment slechts 75,00 dollar per maand.
Uiteindelijk behaalde hij zijn ‘wings’, vliegbrevet en toen zijn ze wel getrouwd en wel op 12 februari 1944 in Chicago.
Na het huwelijk reisden en verhuisden ze enkele maanden van basis naar basis kris kras door Amerika. Na het huwelijk had hij 5 dagen verlof voordat hij zich moest melden op de basis in Roswell, New Mexico; hier zou hij gaan oefenen met de B-17 “Flying Fortress”. Zijn vrouw had hem literatuur gestuurd over de B-17 en hem tevens aangeraden niet jachtvlieger te worden. Aanvankelijk schijnt Leonard veel problemen te hebben gehad het besturen van de B-17; hij zei dat het leek op het besturen van een ‘boxcar’. Ze verbleven 3 maanden in Roswell en vervolgens kreeg hij 2 weken verlof; ze keerden terug naar Chicago. Daarna gingen ze naar Sioux City, Iowa om te oefenen in het formatie-vliegen. Zijn vrouw was op dat moment al zwanger. Na de training in Sioux City volgden weer 2 weken verlof. Gedurende die 2 weken woonden ze in een huisje van familie, gelegen aan een klein meer dichtbij Chicago. Hij jaagde op konijnen en fazanten, en bracht ook veel tijd door met vissen in het meer. Toen kwam het moment dat hij naar Engeland vertrok.
Na zijn volbrachte 20 missies was hem rustperiode beloofd, maar hoger geplaatsten beslisten anders; hij moest nog een missie doen. Een Luitenant Kolonel nam zijn positie in als squadron leider en Leonard J Gaik kwam in een minder veilige positie binnen d eformatie, de laagst vliegende groep. Op de terugweg kregen ze te maken met hevig luchtafweer. Leonard vroeg de piloot boven zijn vliegtugd om hoger te vliegen, maar deze weigerde dit te doen. Leonard zei vervolgens: “Als ik hier ooit levend uit kom zal ik je vermoorden.” Dat was dus tijdens missie # 21 en ze warden geraakt door luchtafweer “flak”, in de buurt van Wiesbaden, Duitsland. Uiteindelijk crashten ze bij Kettenbach en Panrod, Duitsland. Navigator, en overlevende, Harold Flanigan vertelde Leonard’s weduwe ma de oorlog dat hij van plan was geweest om de pilot boven hen te rapporteren, maar Flanigan werd krijgsgevange en na enkele maanden was de oorlog voorbij, dus melded hij het incident nooit. (de piloot heette overigens Geers)
Volgens zijn dosier was Leonard J Gaik in actieve dienst van 8 februari 1944 tot 14 februari 1945.
Op 22 december 1944 werd een dochter geboren, terwijl Leonard in dienst was in Engeland. De baby werd genoemd naar de naam van het toestel “Gloria-Ann”, waarmee crew # 30 Gaik de eerste 3 missies vloog. (aanvulling: dit was de “Gloria-Ann II”, want er was al eerder een Gloria-Ann binnen de 390th Bombardment Group)
Crash: 14 february, 1945 om 15:00 uur ten noorden van Wiesbaden tussen Kettenbach en Panrod.
Leonard J Gaik werd na de crash begraven op het plaatselijke kerkhof van Kettenbach, Duitsland. Eind februari 1946 werden hij en de andere gesneuvelde crew-leden herbegraven op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten, Nederland, aanvankelijk in vak XX, rij 12, graf 294.
Later liet de familie zijn lichaam overbrengen naar Chicago waar hij begraven werd in Resurection Cemetery in een van de buitenwijken van Chicago.
Leonard’s vrouw Ann had veel contact met de families van de crew-leden na de crash. De echtgenote van co-piloot James Carroll vroeg haar zelfs om bij haar te komen wonen. De moeder van King Weldon stuurde haar een doos gardenia;s. Navigator Harold C Flanigan woonde een poos in Quincy, Illinois.
|