Carl nmi Crisp – Radio Operator

[:us]

Personal information: 

Carl Crisp

Born: June 21, 1924 in Yamacraw, Kentucky
Family:

Father: coal miner. Lived about 2 miles from the little mining town Yamacraw, Kentucky.

Carl and his wife Rachel
Training:

Carl finished 3 years of High School, then went to Cincinnati, Ohio and worked in a factory for about 2 months, then went to Patterson Field and took the aviation cadet exam.Entered service in September 1943.

  • Basic training at Jefferson Barracks, Mo.,
  • then was sent to Scott Field, Illinois for radio operator school about 6 months,
  • then from there to Yuma, Arizona for aerial gunnery school,
  • from there to Drew Field, Tampa, Florida. He was assigned to a combat crew, Obermaier pilot, and they trained for about 3 months,
  • then flew a new B-17 to Goose Bay, Labrador, from there to Iceland, to Wales, and from there to Framlingham by train. That was in November 1944. They did some training in Framlingham and then started their tour.

 
Unit:

Crew # 47 Obermaier, 569th Bomb Squadron, 390th Bombardment Group, Heavy
Missions:

35 missions: 33 with crew # 47 Obermaier, 1 with crew # 30 Gaik, 1 with crew # 48

       Position    Crew #  Date  AC serial #  Mission Target

1 Radio Operator 30 441210 48306 225 Koblenz,Germany
2 Radio Operator 47 441211 2102967 226 Koblenz,Germany
3 Radio Operator 47 441218 48306 228 Mainz,Germany
4 Radio Operator 47 441224 2102505 229 Zellhausen,Germany
5 Radio Operator 47 441228 46007 232 Koblenz,Germany
6 Radio Operator 47 441229 2102967 233 Frankfurt,Germany
7 Radio Operator 47 450105 338643 238 Frankfurt,Germany
8 Radio Operator 47 450110 2102967 241 Cologne,Germany
9 Radio Operator 47 450113 339064 242 Mainz-Euskirchen,Germany
10 Radio Operator 47 450120 339064 245 Heilbronn,Germany
11 Radio Operator 47 450121 46812 246 Mannheim,Germany
12 Radio Operator 47 450128 46484 248 Duisburg,Germany
13 Radio Operator 47 450203 2102967 251 Berlin,Germany
14 Radio Operator 47 450209 337904 253 Weimar,Germany
15 Radio Operator 47 450214 338784 254 Cheb,Czechoslovakia
16 Radio Operator 47 450220 338784 258 Nurnberg,Germany
17 Radio Operator 47 450223 339064 260 Treuchlingen,Germany
18 Radio Operator 47 450224 339064 261 Wesel,Germany
19 Radio Operator 47 450227 339064 263 Leipzig,Germany
20 Radio Operator 47 450228 338663 264 Kassel,Germany
21 Radio Operator 47 450303 46121 267 Brunswick,Germany
22 Radio Operator 47 450309 339064 270 Frankfurt,Germany
23 Radio Operator 47 450311 46833 272 Hamburg,Germany
24 Radio Operator 47 450312 339064 273 Siegen,Germany
25 Radio Operator 47 450324 339064 282 Steenwijk AF,Holland
26 Radio Operator 47 450328 339064 284 Hannover,Germany
27 Radio Operator 47 450331 339064 286 Zeitz,Germany
28 Radio Operator 47 450404 339064 288 Kiel,Germany
29 Radio Operator 47 450405 339064 289 Nurnberg,Germany
30 Radio Operator 47 450406 46833 290 Leipzig,Germany
31 Radio Operator 47 450410 339064 294 Burg,Germany
32 Radio Operator 47 450411 339064 295 Landshut,Germany
33 Radio Operator 47 450414 339064 296 RoyanFrance
34 Radio Operator 48 450415 338837 297 RoyanFrance
35 Radio Operator 47 450416 339064 298 RoyanFrance

crew # 47 Obermaier at the end of the tour; Carl: first row, right
MIA/KIA/SURVIVED:

Survived

Carl said: “When not flying, our time was pretty much our own. We played some volley ball, and rode bicycles around the base, played cards, and went into the local villages. As I remember, we got a 3 day pass every 2 weeks and could go to London. I had a “girlfriend” there, but never had further contact with her.”

Carl finished his tour several weeks before VE-Day and arrived back home in the US in August 1945.

 
After the War:—
Biography:

This is a letter Carl wrote for one of his grandsons when he was about 5 or 6 years old, for a school assignment. It will give you an idea of where and how Carl grew up:“Sept. 25, 1992

New Castle, IN

I grew up in the Southeastern region of Kentucky in the Appalachian Mountains. I had to walk to school over very rough terrain and I went barefoot until late Fall. The distance to school was about one mile, and I had a small creek to cross on the way, and there was no bridge, only stepping stones, so if there had been heavy rains and the creek was in flood stage, I couldn’t go to school. No, this didn’t make me happy, because I really hated to miss school! As the winter grew more severe, many of the children would drop out of school for various reasons: lack of proper clothing; too far to walk in the snow; flu epidemics, etc. I think of one time in particular when there had been a measles outbreak, and I was the only kid in school for several days. My teacher occupied his time by sitting on a log in the edge of the woods and whittling with his pocket knife; which was the hobby of many men in that area.

As the school term was drawing to an end, the teacher would assign my friend and I the chore of visiting homes to pick up the books of children who had dropped out of school during the winter. We liked to do this, as it made us feel kind of special to be given this responsibility.

We had no organized sports, but played baseball with any kind of ball or bat that we could scrounge up. We also played “Fox and Hound”, or just “Bear”, as we called the game of chasing one another. Bible teachers were allowed into school to teach us Bible verses and stories. Also, church services were sometimes held during school hours, and we could choose to attend or stay outside.

Our school building was a square frame building with wood siding and a tin roof, and only one classroom for all eight grades. There were two small porches on the front of the building, and an entrance from each to two small ‘cloak rooms’ where we kept our coats and lunch pails. From the cloak room we entered the classroom, where the desks varied in size for the different grades.

For heat in Winter, we had a potbellied coal burning stove in one corner of the room. Our teacher had to ride a coal train about ten miles, then walk about two miles, so that he or she didn’t get there  much earlier than we did. It would be quite cold in the morning before the teacher got the fire going and the room warmed up. We had outside toilets; one for boys and one for girls, and they didn’t have any heat at all. Our drinking water came from a well, into which a long slim bucket would be lowered by a rope and pulley, drawn up and emptied into a regular 2 ½ gallon bucket and brought into a cloak room. Each kid carries his or her drinking cup and when they wanted a drink of water, they would be excused to go to the water bucket. A dipper in the bucket was used to pour water into the drinking cup. I always liked the chore of drawing water from the well.

 

Going on to high school is another story which I won’t get into; so kids, don’t take your good teachers, great school facilities, and educational opportunities for granted. It hasn’t always been like this.

Love Papau”

Carl & his friend Francis X Murphy, also member of crew # 30 Gaik for 1 mission

Carl was awarded with the French Legion d’Honneur Medal on August 1st, 2015:

img_7352 img_7353 img_7354 img_7355

img_7361

 

 

January 2, 2017: Rachel Ann (Harris) Crisp passed away; read the obituary in the following link:

Rachel Ann Crisp obituary

[:nl]

Persoonsgegevens:

Carl CrispGeboren: 21 juni, 1924 in Yamacraw, Kentucky
Familie:

Vader: arbeider in steenkolenmijnHet gezin woonde ongeveer 2 mijlen van de kleine mijnwerkersstad Yamacraw, Kentucky.

Carl en zijn echtgenote Rachel
Training:

Carl heeft 3 jaar High School afgesloten en verhuisde toen naar Cincinnati, Ohio waar hij ongeveer 2 maanden in een fabriek werkte; daarna ging hij naar Patterson Field en deed daar het ‘air cadet’-examen.Carl ging in militaire dienst in september, 1943.

  • Basis training in Jefferson Barracks, Mo.,
  • Daarna naar Scott Field, Illinois voor ‘radio operator school’ voor de tijd van ongeveer 6 maanden,
  • Daarna naar Yuma, Arizona voor ‘aerial gunnery school’,
  • Van hier verder naar Drew Field, Tampa, Florida. Hij werd ingedeeld bij een ‘combat crew’, met Obermaier als piloot, en zij trainden hier samen ongeveer 3 maanden.
  • Vervolgens kregen ze de opdracht een nieuwe B-17 naar Engeland te vliegen. De route ging via Goose Bay, Labrador, verder naar IJsland, naar Wales, en van daaruit verder per trein naar de basis Framlingham. Dit gebeurde in November 1944. Ze trainden als crew enige tijd in Framlingham en startten toen hun actieve ‘tour’.

 
Eenheid:

Crew # 47 Obermaier, 569th Bomb Squadron, 390th Bombardment Group, Heavy
Missies:

35 missies: 33 met crew # 47 Obermaier, 1 met crew # 30 Gaik, 1 met crew # 48

       Position   Crew #  Date  AC serial #  Mission Target

1 Radio Operator 30 441210 48306 225 Koblenz,Germany
2 Radio Operator 47 441211 2102967 226 Koblenz,Germany
3 Radio Operator 47 441218 48306 228 Mainz,Germany
4 Radio Operator 47 441224 2102505 229 Zellhausen,Germany
5 Radio Operator 47 441228 46007 232 Koblenz,Germany
6 Radio Operator 47 441229 2102967 233 Frankfurt,Germany
7 Radio Operator 47 450105 338643 238 Frankfurt,Germany
8 Radio Operator 47 450110 2102967 241 Cologne,Germany
9 Radio Operator 47 450113 339064 242 Mainz-Euskirchen,Germany
10 Radio Operator 47 450120 339064 245 Heilbronn,Germany
11 Radio Operator 47 450121 46812 246 Mannheim,Germany
12 Radio Operator 47 450128 46484 248 Duisburg,Germany
13 Radio Operator 47 450203 2102967 251 Berlin,Germany
14 Radio Operator 47 450209 337904 253 Weimar,Germany
15 Radio Operator 47 450214 338784 254 Cheb,Czechoslovakia
16 Radio Operator 47 450220 338784 258 Nurnberg,Germany
17 Radio Operator 47 450223 339064 260 Treuchlingen,Germany
18 Radio Operator 47 450224 339064 261 Wesel,Germany
19 Radio Operator 47 450227 339064 263 Leipzig,Germany
20 Radio Operator 47 450228 338663 264 Kassel,Germany
21 Radio Operator 47 450303 46121 267 Brunswick,Germany
22 Radio Operator 47 450309 339064 270 Frankfurt,Germany
23 Radio Operator 47 450311 46833 272 Hamburg,Germany
24 Radio Operator 47 450312 339064 273 Siegen,Germany
25 Radio Operator 47 450324 339064 282 Steenwijk AF,Holland
26 Radio Operator 47 450328 339064 284 Hannover,Germany
27 Radio Operator 47 450331 339064 286 Zeitz,Germany
28 Radio Operator 47 450404 339064 288 Kiel,Germany
29 Radio Operator 47 450405 339064 289 Nurnberg,Germany
30 Radio Operator 47 450406 46833 290 Leipzig,Germany
31 Radio Operator 47 450410 339064 294 Burg,Germany
32 Radio Operator 47 450411 339064 295 Landshut,Germany
33 Radio Operator 47 450414 339064 296 RoyanFrance
34 Radio Operator 48 450415 338837 297 RoyanFrance
35 Radio Operator 47 450416 339064 298 RoyanFrance

Crew # 47 Obermaier aan het eind van de ‘tour’; Carl: eerste rij, rechts
MIA/KIA/OVERLEEFD:

Overleefd:

Carl vertelde: “Als we niet missies vlogen hadden we vooral tijd voor ons zelf. We speelden volleybal, fietsten in de nabijheid van de basis, deden kaartspellen, en gingen naar lokale dorpjes. Ik kan me herinneren dat we iedere 2 weken 3 dagen verlof kregen toegewezen, die je kon gebruiken om naar Londen te reizen. Ik had toen daar een vriendin, maar heb verder geen contact meer met haar gehad.”

Carl beëindigde zijn actieve ‘tour’ enkele weken voor VE_Day (de Bevrijding) en arriveerde thuis, terug in de VS in augustus 1945.

 
Na de oorlog:
Biografie:

Dit is een brief die Carl schreef voor een van zijn kleinzonen toen die 5 of 6 jaar was, als hulp bij een schoolwerkstuk. Het geeft je een indruk waar en hoe Carl opgroeide:“25 september, 1992

New Castle, IN

Ik groeide op in de zuidoostelijke regio van Kentucky in de Appalachian Mountains. Ik moest naar school wandelen over erg ruig en onherbergzaam terrein en dat deed ik blootvoets tot laat in de herfst. De afstand naar school was ongeveer 1 mijl, en ik moest onderweg een smalle kreek/rivier oversteken, en hier was geen brug overheen, alleen stapstenen; dus als het hevig geregend had en de kreek stond hoog kon ik niet naar school. En nee, dit maakte me niet blij, want ik had er een hekel aan school te moeten missen! Als de winter serieuze vormen aan nam, moesten veel kinderen verstek laten gaan op school, en da nom allerlei redenen: gebrek aan geschikte winterkleding, te grote afstand om in de sneeuw te overbruggen, griepepidemie, etc. Ik herinner me een keer dat er een epidemie van mazelen was uitgebroken en dat ik de enige leerling op school was voor enkele dagen. Mijn leerkracht volbracht zijn tijd met aan de rand van het bos zitten en hout besnijden met zijn zakmes; dat was de hobby van vele mannen in deze omgeving.

Tegen de tijd dat het schooljaar (‘school term’) ten einde liep, gaf de leerkracht mij en mijn vriend de opdracht om bij de leerlingen, die tijdens de winter afwezig waren, thuis langs te gaan om de boeken op te halen. We deden dit graag, omdat het ons een goed gevoel gaf deze verantwoordelijkheid te kunnen dragen.

We hadden geen georganiseerde sporten, maar speelden wel baseball met een bal of slaghout/bat van welke aard dan ook. We speelden “Fox and Hound”, of  enkel “Bear”, zoals we het spel van elkaar achtervolgen noemden. Bijbel docenten hadden toestemming in school Bijbelverzen en verhalen te onderwijzen. Ook werden er kerkdiensten in school gehouden tijdens schooluren, en wij konden dan kiezen om te blijven of buiten te spelen.

Ons schoolgebouw was een vierkant gebouw met houten wanden en een ‘tin’ dak, met slechts 1 lokaal voor alle 8 niveuas. Er waren 2 smalle veranda’s aan de voorkant van het gebouw, en een ingang vanuit beide naar 2 smalle ‘cloak rooms’ (garderobes) waar we onze jassen en lunchtrommel bewaarden. Via de garderobe betraden we het klaslokaal, alwaar de bankjes/tafeltjes varieerden qua grootte al naar gelang het leerniveau.

Als verwarming in de winter hadden we een dikbuikige steenkool brandende kachel in een van de hoeken van het lokaal. Onze leerkracht moest ongeveer 10 mijlen ver rijden naar de trein om kolen te halen; daarna moest hij nog 2 mijlen lopen met als gevolg dat hij of zij niet veel eerder op school arriveerde dan de leerlingen. Het kon in de winterochtenden dan ook behoorlijk koud zijn totdat de leerkracht de kachel aangemaakt had en het lokaal verwarmd was. We hadden toiletten buiten het schoolgebouw; een voor de jongens en een voor de meisjes en deze waren niet verwarmd. Ons drinkwater kwam uit een bron waarin een lange slanke emmer omlaag gelaten werd aan een touw, vervolgens omhoog getrokken en leeggeschonken werd in een andere emmer van 2 ½ gallon (bijna 9,5 liter); deze werd daarna in de garderobe gezet. Elk kind had zijn of haar eigen drinkbeker en als ze water wilden drinken hadden ze toestemming om naar de wateremmer in de garderobe te gaan. Een potlepel in de emmer werd gebruikt om het water in de drinkbeker te gieten. Ik deed het karwei van water uit de put halen altijd met veel plezier.

Naar High School gaan is een ander hoofdstuk waar ik nu niet verder op in ga. Dus kinderen, neem jullie goede docenten, vele school faciliteiten, en onderwijskundige mogelijkheden niet als vanzelfsprekend aan. Dit is niet altijd zo geweest!

Groeten, Papau”

Carl & zijn vriend Francis X Murphy, ook lid van crew # 30 Gaik voor 1 missie

Carl kreeg op 1 Augustus 2015 de hoge Franse orde Legion d’Honneur Medal uitgereikt voor zijn inzet tijdens WW2:

img_7352 img_7353 img_7354 img_7355 img_7361

 

2 januari, 2017: Rachel Ann (Harris) Crisp overleed na een korte ziekenhuis opname geheel onverwacht; lees de overlijdensadvertentie in de volgende link:

Rachel Ann Crisp obituary