[:nl]De wereld kwam in rep en roer nadat Adolf Hitler in Duitsland aan de macht kwam; hij ontvouwde geleidelijk zijn plannen voor uitbreiding van zijn Duitse Rijk en heimelijk plannen voor de vernietiging van in zijn ogen minderwaardige bevolkingsgroepen. Een groot gedeelte van de wereldlanden werd uiteindelijk betrokken bij wat later de 2e Wereld Oorlog werd genoemd. Miljoenen mensen overleefden de verschrikkingen van deze oorlog niet, hetzij door volkerenmoord of gevechten. Jonge mensen van over de hele wereld werden gemobiliseerd om de agressors te stoppen en de wereldvrede weer terug te brengen. Zo ook de 2 Amerikaanse soldaten Louis S Prangl en John S Hemstreet. Zonder zich een moment te bedenken meldden beiden zich net zoals zo velen aan als vrijwilliger; uiteindelijk lieten zij hun leven in de bloedige strijd voor wereldvrede. Het ultieme offer brachten ze voor vrede voor de latere generaties. Nooit mogen we vergeten welke offers mensen brachten en nog steeds brengen in moeilijke tijden. Louis en John dienen als voorbeeld voor allen die zich hebben ingezet voor de vrede in de wereld. In hen eer ik middels deze website allen die zich hebben ingezet voor het beëindigen van de 2e Wereld Oorlog, en allen die tegenwoordig nog steeds worden ingezet om de wereldvrede te bewaken.
Met dank aan mijn vader, Hub Hensgens, die mij door zijn verhalen over de oorlog respect leerde voor al diegenen die zich op welke wijze dan ook hebben ingezet in die verschrikkelijke tijd; hij heeft mij, wellicht onbewust, geïnspireerd en gemotiveerd voor de diepe interesse voor die tijd.
De bezoeken per fiets als kind zijnde aan het American Cemetery and Memorial in Margraten, Nederland, waren steeds weer indrukwekkend. De enorme vlakte met prachtig gazon en duizenden witte kruizen maakten op mij als kind een enorme indruk. Kruizen die in welke richting je ook keek, steeds weer in rijen bleken te staan. Dit alles bracht mij uiteindelijk in 2007 tot de adoptie van 2 graven van Amerikaanse soldaten op het American Cemetery and Memorial in Margraten, Nederland. Ik wist al eerder van het adoptieplan dat in Margraten sinds mei 1945 bestond. Echter ik had nooit gedacht dat ik er zelf actief aan mee kon doen. Totdat er voorjaar 2007 een groot artikel in de lokale krant stond over het adoptieplan. Het nieuwe bestuur van de stichting adoptiegraven had het plan uitgevoerd om alle adressenbestanden te controleren en kwam tot de schrikbarende conclusie dat meer als 3.000 graven geen adoptant meer hadden. Grote acties in de media werden opgezet om nieuwe adoptanten te werven. Dit bleek achteraf gezien niet zo moeilijk, want binnen korte tijd meldden zich vele geïnteresseerden. Momenteel, 2011, zijn alle graven voorzien van een adoptant en bestaat er zelfs een wachtlijst met potentiële adoptanten. Tevens is men begonnen met het toewijzen van namen op de Muur van Vermisten aan adoptanten. Mijn zoon Roy heeft najaar 2011 ook 2 namen van Amerikaanse vermisten toegewezen gekregen; ik vind het prachtig te zien dat mijn passie ook op hem is overgeslagen.
In mei 2007, 1 week voor Memorial Day, kreeg ik de adoptiedocumenten toegestuurd; dezelfde dag heb ik de graven bezocht en er een bloemetje neergezet. Aan het graf heb ik meteen een belofte gedaan om te gaan zoeken naar informatie over beide Amerikanen. De drang naar het vinden van een gezicht en verhaal achter de naam op het witte kruis leidde tot zeer positieve en hartverwarmende ontmoetingen met veteranen en families van gesneuvelde Amerikanen. De zoektocht verliep in beide gevallen al snel zeer voorspoedig met als hoogtepunt contact met beide families binnen 1 ½ maand. Het vinden van familie was niet meteen het eerste doel, maar leverde wel veel persoonlijke informatie over John en Louis op.
Informatie over de eenheden waarin ze streden bleek niet altijd even gemakkelijk te vinden, vooral in het geval van John (111th Field Artillery, 29th Infantry DIvision). Louis’ eenheid, 390th Bombardment Group, was makkelijker te vinden aangezien er zowel in Engeland als Amerika een museum staat over de eenheid met in Tucson, Arizona zelfs het complete archief over de periode tijdens de 2e Wereld Oorlog.
Ik heb van vele mensen en instanties hulp gekregen bij het verzamelen van informatie en materiaal; vele deuren gingen open voor mijn zoektocht. Dank aan allen die in welke vorm dan ook hebben bijgedragen bij het verzamelen van informatie en het tot stand komen van deze website. Zonder jullie hulp was dit project niet zo succesvol geworden.
[:us]
The world was thrown into confusion after Adolf Hitler was in power in Germany during the 1930’s. Hitler slowly unfolded his plans concerning expanding and enlarging the German Reich. In seeking his vision for complete power, he secretly planned for the extermination of those he considered, in his vision and plans, to be inferior population groups: Jews, gypsies, Poles, etcetera. Finally, a large part of the World became involved in the war that was later called World War II. Millions of people didn’t survive the terror/horror of this war, either by warfare, combat or genocide. Young people from all over the world were mobilized to stop the aggressors and restore world peace. This was also the dream and goal of the two American soldiers…Louis S. Prangl and John S. Hemstreet. Without a moment of hesitation or doubt, they enlisted like so many other young men. In the end, they gave the ultimate sacrifice …their lives for world peace for the next generations. Never we forget the sacrifices people brought and still do in hard times likes war or danger. Louis and John are examples of all who served for the peace of the world. For these two fine and brave men, I honor via this website, everyone who helped in ending the horror of World War II, as well as all others who still must continue the battle for world peace.
I would like to thank my father, Hub Hensgens, who taught me respect through his stories about the war; as well as respect for all men and women who dedicated themselves to this great cause in terrible times. My father did inspire and motivate me, aware or unaware, for my deepest interest for this time period in world history.
The visits to the American Cemetery and Memorial in Margraten, and The Netherlands by bike as a child were again and again very impressive. The large field with a green carpet and thousands of white crosses made and continue to do so, made a big impression on me. The crosses seemed to stand, always in a row, no matter in which direction I looked.
All of this was reason for me to adopt the graves of two American soldiers at the American Cemetery and Memorial in 2007. I had known for awhile that the Cemetery had an adoption plan since opening in 1945. I never imagined that I would become one of the adopters in future. It was in the Spring of 2007 when I saw a big article about the adoption plan in the local news paper. The new committee of the adoption foundation had made the plan, then checked the address files of the adopters… the striking conclusion was that more than 3.000 graves did not have an adopter anymore. They started several campaigns in news papers and TV to find new adopters. This was a big success, because in short time many people wrote them letters.
At the moment all 8,301 graves do have an adopter and there is even a waiting list of potential/prospective adopters for future. This year the adoption foundation even assigned names on the Wall of Missing to new adopters. My son Roy (born 1990) has asked the foundation to assign him two names on the Wall of Missing. I’m so proud seeing that my passion has touched him as well.
In May 2007, one week before Memorial Day, I received the Adoption Documents; the same day I visited the graves of Louis and John and put some flowers next to the crosses. At the gravesite I made a promise to those fallen soldiers and myself to search for more information about both men. The need to find a face and story behind the name on the white crosses brought me to very positive and heartwarming meetings with veterans and families of fallen Americans. The research worked out in both cases very quick and successful with as climax in t contacting with families in less than 1 ½ months.. Finding family wasn’t my first goal in the beginning, but gave me enormous personal information about the life of Louis and John.
Information about their units was not always easy to find, especially in case of John (111th Field Artillery, 29th Infantry Division). Louis’ unit, the 390th Bombardment Group Heavy, was easier to find for they have a museum in England at their airbase. Also in Tucson, Arizona; this museum has the almost complete archives of the time period World War II.
Many people and organizations have helped me to find and collect information and material; many doors were opened for my research. Thanks to everyone who did help me in any way with their help, support, contribution in finding information, and in building this website. Without all of you fine people this project couldn’t be as successful as it is.
[:*]Louis Hensgens