[:nl]
Mission # crew Gaik Datum Mission # 390th BG Aircraft serial # Target
| 16 | 31 december 1944 | 235 | # 46121 | Hamburg, Duitsland: Olieraffinaderij |
Volgens het dagboek van Louis Prangl was er nog een derde gewonde (niet officieel gerapporteerd):
|
Details:
Luchtafweer was weer eens intens en effectief op 31 december toen 33 vliegtuigen terugkeerden naar de Rhenania raffinaderijen.
Net nadat de bommen gegooid waren werd een vliegtuig getroffen in een vleugel en explodeerde, terwijl een tweede vliegtuig de formatie verliet en koers zette richting de kust. Er werd nooit meer iets van vernomen.
Een overlappend bombardement veroorzaakte een explosie in de mengbedrijven van de Rhenania company, en grenzend aan de 390th MPI werden minstens 5 directe inslagen genoteerd op olieopslagplaatsen. Ten zuiden van het MPI landden ook bommen op olietanks van de Albrecht Company.
De 390th werd niet aangevallen, maar een geconcentreerde aanval door 50 vijandelijke jagers schakelde 12 vliegtuigen uit van de 100th Group.
| Tonnage bommen | 386 x 500 pond voor algemeen gebruik |
| Crews Missing in Action | 2 |
| Naam | Fat | Positie |
| Gaik, Leonard J | Pilot | |
| Carroll, James D | WIA (arm) | Co-Pilot |
| Flanigan, Harold C | WIA (leg) | Navigator |
| Hamlin, Alan P | WIA (hand) | Bombardier/Togglier |
| Eckerle, William C | Engineer/Top Turret | |
| Evanovich, Joseph nmi | Radio Operator | |
| Hoffstetter, William V | Ball Turret | |
| Prangl, Louis S | Waist Gunner | |
| Glaman, Robert F | Tail Gunner |
Dagboek Prangl:
“Yep, vandaag was Oudejaars avond. We eindigden ons jaar goed met het gooien van een laatste lading bommen op die verdomde Duitsers. Yep, we sloten het jaar af, maar sommigen van ons keerden niet terug. We stonden op om 3.00 uur, en briefing was om 4.00 uur. Toen ze het gordijn openden en we het doelwit zagen vreesden we allen deze missie. De meeste andere crews waren nieuw en kenden het verhaal van dit doelwit nog niet. Het doel was Hamburg, Duitsland. Ze vertelden ons dat we zwaar luchtafweer en sommige jagers konden verwachten, omdat er een heleboel vliegvelden rond Hamburg waren. Het was Hamburg waar Sewell verongelukte. We stegen op om 7.00 uur en ik sliep gedurende het verzamelen. We bevonden ons de meeste tijd boven water dus ik dacht dat het een ‘milkrun’ zou worden. Joe Cohen vloog niet met ons deze keer. We vlogen deze keer op de ‘wing’-positie in plaats van leider, omdat Joe (Cohen) als leider moest fungeren. We kregen een togglier als invaller. Crew # 35 vloog ook vandaag. Zij vlogen als leider, daarom kregen wij hun togglier Hamlin en zij kregen Joe Cohen, onze Bombardier. We waren in ‘no time’ boven het doelgebied. We zouden ons volgens plan slechts 20 minuten boven land bevinden, maar dat waren er uiteindelijk – veel te lang – 2 uur. We gingen op onze missie, gooiden de bommen af, en toen begon het. Flak brak overal om ons heen los. Ze ontdekten onze hoogte en snelheid. Wij werden getroffen in de eerste salvo’s. Onze co-piloot, Jim Carroll, de togglier van crew # 35 Hamlin en onze navigator, Pat. Flanigan, werden geraakt in respectievelijk de arm, hand en been. Er zat een gat van 5 bij 3 ongeveer 3 inches van de “Ball”. Ik dacht dat Hoff er geweest was, maar alles was oké met hem. Zijn “Ball” was kapot en hij kon er niet uit al die tijd, maar nadat we uit die drukte weg waren hebben we hem er toch uit kunnen halen. Er zaten ook gaten rechts van de rechter waist – tja – ik hou zo van die linker waist. Nu werpt het dus zijn vruchten af. Nadat we de luchtafweer achter ons hadden gelaten werden we geconfronteerd met jagers. Het waren ME-109’s. Een kwam recht op ons af vanuit ‘negen uur’, ik kon het gezicht van de piloot zien zo dichtbij was hij. Ze grepen de B-17 Flying Fortresses die buiten de formatie vlogen. Je moest zowel op de jagers als op de B-17’s letten. Sommigen zouden andere forten mee omlaag nemen. We zaten er 2 maal dichtbij. Een fort was ongeveer 50 voet onder ons en kwam plots omhoog; als Hoff dit niet aan Jack (Leonard Gaik) had doorgegeven was het einde oefening voor ons geweest. Een andere keer vloog een fort ‘in de vleugel’ en kwam van rechts op ons af; Jim (Carroll) trok het toestel op tijd weg. Hoff zag het toestel omlaag gaan. Forten vielen overal omlaag. Zodra je uit de formatie viel – jagers raakten je, dan was het gedaan met je. Jagers waren er overal om ons heen, net zoals luchtafweer. De Duitsers gebruikten zelfs luchtafweer op boten om ons te bestoken. Wat een hel van een missie. Eenmaal veilig voor luchtafweer, (maar niet voor jagers) moesten we proberen Hoff uit zijn positie in de ‘Ball” te bevrijden. Uiteindelijk lukte dit. Toen vertelde Jack (Gaik) ons dat we nog maar weinig brandstof hadden, dus moest de crew snel zorgen dat het toestel gestript werd. Bob (Glaman) bleef op wacht in de staart van het toestel, terwijl Hoff, Joe E. (Evanovich) en ik aan het werk waren om allerlei ‘overbodige’spullen uit het toestel te werpen. Dat was een hels karwei omdat we nog steeds aan de zuurstof zaten op 20.000 voet. Munitie, wapens, radio-apparatuur en verder alles wat enig gewicht had in een B-17 vloog naar buiten, flak-suit, helmen, ja zelfs overwogen we om de “Ball” af te werpen, maar uiteindelijk behielden we hem. Toen we wisten dat we veilig waren, gingen we allemaal weer aan het werk. We vlogen op 15.000 voet, deden onze zuurstofmaskers af en gingen aan het werk. Het toestel was kaal, geen vloer in de radioroom, deels weggeschoten door luchtafweer en de rest door ons gesloopt. Nadat we alles eruit gehaald hadden wat mogelijk was, vielen we plat ons gezicht, zo moe waren we. We hadden voor ons leven gevochten en uiteindelijk gewonnen. Land was in zicht. We vlogen in voor een landing vanaf 7.000 voet en op het moment dat we de landingsbaan raakten vielen 2 motoren uit. Het was ongelofelijk hoe we veilig terugkeerden met alle bemanningsleden in leven. Later hoorden we dat crew # 35 neergestort was en dat betekende dus inclusief onze bombardier Joe (Cohen). Men haalde zijn spullen al uit onze hut toen we terugkwamen. Het voelde als in de hel, maar met God aan onze zijde hebben we het wel gered. We troffen ons doelwit – ik hoop alleen dat niemand van ons daar ooit nog eens terug moet gaan. Later vernam ik dat Nash’s crew ook neergestort was. We hoorden dit pas tijdens de lunch. Jenk’s was in Nash’s crew. Ik kende hem van Gunnery School. We gingen samen naar Sioux-City, kwamen samen over zee naar Engeland. We werden beiden naar 452nd gestuurd, en toen naar de 390th. We brachten veel tijd samen door. Nu is hij Missing In Action gemeld, samen met Joe (Cohen) en crew # 35. Jenk’s, Joe en Sewell gingen allemaal neer op een missie boven Hamburg. Wat een hel om daar boven te vliegen. Yep, het is de laatste dag van 1944 – Oudejaars avond – voor sommigen was het de laatste dag van hun leven.”
[:us]
Mission # crew Gaik Date Mission # 390th BG Aircraft serial # Target
| 16 | 31 December 1944 | 235 | # 46121 | Hamburg, Germany: Oil Refinery |
According to Louis Prangl’s journal there was a third casualty (not officially reported):
|
Details:
Anti-aircraft fire was accurate and intense again 31 December when 33 planes returned to the Rhenania refinery.
Just after bombs were away a plane was hit in the left wind, and exploded, while a second plane peeled out of formation and headed for the coast. It was never reported again.
An overlapping bomb pattern caused an explosion in the blending plant of the Rhenania company, and adjacent to the 390th MPI at least five direct hits were scored on an oil storage depot. South of the MPI a near miss landed on oil tanks of the Albrecht company.
The 390th was not attacked, but a concentrated attack by 50 enemy fighters knocked down 12 planes from the 100th Group.
| Bomb Tonnage dropped | 386 x 500 pound General Purpose |
| Crews Missing in Action | 2 |
| name | Fat | Position Description |
| Gaik, Leonard J | Pilot | |
| Carroll, James D | WIA (arm) | Co-Pilot |
| Flanigan, Harold C | WIA (leg) | Navigator |
| Hamlin, Alan P (replacement) | WIA (hand) | Bombardier/Togglier |
| Eckerle, William C | Engineer/Top Turret | |
| Evanovich, Joseph nmi | Radio Operator | |
| Hoffstetter, William V | Ball Turret | |
| Prangl, Louis S | Waist Gunner | |
| Glaman, Robert F | Tail Gunner |
Journal Prangl:
“Yep, today was New Year’s Eve. We end our year right by dropping a last year tiding on those damn Germans. Yep, we ended the year, but some of them ended by not coming back. We were up at three, and briefing was at four. When they pulled that curtain back, and we saw where it was, we got scared right there. The other crews were mostly new and didn’t knew the story. The target was Hamburg, Germany. They told us we have heavy flak and some fighter because there was a hell of a lot of air fields around there. Hamburg was where Sewell went down. We took off at seven and I slept through the whole assembly. We were over water most of the way so I thought it would be a milk run. Joe Cohen didn’t fly with us this time. We were flying wing instead of lead, as Joe had to fly with a lead and we got a togglier. Crew # 35 was flying today too. They were flying lead so it happened we got Hamlin, their togglier, and they got Joe (Cohen) our bombardier. We were on our way and over by the target in no time. We were to be only over land a good 20 minutes, but as we were over land – too long – almost 2 hours. We went on our bomb run, gave the bombs away, and then it came. Flak came up all over. They had our alt. and speed. We got it in the first burst. Our co-pilot, Jim Carroll, toggler of crew # 35 Hamlin and our navigator, Pat Flanigan, got hit. The arm-hand and leg as the names run. There was a hole about 5 x 3 about 3 inches away from the ball. I thought Hoff had it, but all was O.K. with him. His ball was stuck and he couldn’t get out – all that time, but after we got away from all, we did get him out. There were holes right by the right waist. If I was there – well – I like that left waist. Here’s the pay off. After leaving some of the heavy flak, fighters came down on us. They were ME-`109’s. One came right out of nine o ‘clock, I could see the pilot’s face it was so close. They were getting the forts (B-17 “Flying Fortress”) what were out of formation. You had to watch both fighters and forts. Some would take other forts down with them. We came close twice. One fort was about 50 ft. below us, and was coming up, if Hoff hadn’t told Jack (Leonard Gaik) to climb we would have had it. Another time a Fort got in the wing and paneled over right at us, Jim pulled away from that one. Hoff saw that boy go down. Forts were dropping all over the place. If you fell out of formation – fighters hit you and you’d had it. Fighters were all around us and so was flak. They even had flak boats shooting at us. What a hell of a mission. When we were save from flak (but not fighter) we got to work getting Hoff out of the ball. We did at last. Then Jack (Gaik) said we were low on gas, so the crew went to work emptying the ship out. Bob (Glaman) stood on watch in the tail, while Hoff, Joe E. and I were at work throwing out stuff. This was a job because we were still on oxygen at 20.000 ft. Amno., guns, radio equip. and anything that weighs anything in a B-17 went out, flak suit, helmet, even thinking of salvaging the ball, but maybe we’d have to ditch, so we kept it. When we knew we were save, we all got to work. It was 15.000 and we took off our oxygen masks and worked. The ship was bare, no radio floor, shot bits of it away by flak and we did the rest. After we got all out that could be we just fell flat on our faces, we were so tired. It was our life we were fighting for, and we won. Land was in sight. We came in for a landing from 7.000 ft. as we hit the runway 2 engines conked out. It was unbelievable how we made it back, but we did with the whole crew alive. But later we found out crew # 35 went down and that meant our bombardier Joe (Cohen) too. They were taking there stuff out of our hut, when we came back. I felt like hell, but with our God next to us we have had it. We hit our target – I only hope no one has to go back there. Later I found out that Nash’s crew went down. We didn’t know until chow. Jenk’s was on Nash’s crew. I knew him at Gunnery School. Went to Sioux-City with him, and came overseas together. We were sent to 452 together, and then to the 390th. We spent a hell of a lot of time together. Now he’s Missing in Action along with Joe (Cohen) and crew # 35. Jenk’s, Joe and Sewell all went down over Hamburg. What a hell of a place to fly over. Yep it’s the last day of 1944 – New Year’s Eve – some of the boys had it as the last day of their lives.”
