November, 1944 – journal

“Briefing was at five this morning. We went to Merseburg, Germany. This was at 246 ack ack guns. We didn’t have Sewell this time. A spare took his place. He’s probably some place in Germany. This mission we had no fighters, but the flak was more than all the other missions put together. You could  see it all around you. We saw it before we hit the target, and we knew damn well we had to fly through it to hit our target. I’ll not sh–  you, I was scared sh—less. We got a hole in the nose, the flak bounced off the bombardier’s flak suit. Joe Cohen almost fell over. I hope the rest are easier. That’s one of the toughest targets in Germany.”

“Briefing was at five this morning. The target today was Neunkirchen, Germany. We got ship 121. There was an hour delay before we took off. Everything went along swell till we were about seven miles away from the I.P.. Something went wrong with number 4 engine.  We had to do an “Abortion”. We came back by ourselves. We are now sweating it out whether it will be a “Sortie” or not. If it isn’t we’ll have to do mission # 8 again.”

“Today was mission no. 9 for Hoff (Hoffstetter). He was with Geer’s crew as a Ball Gunner. They went to Neumunster, Germany. It was 37 at 24.000 ft. They had been briefed for 12 flak guns. Hoff saw about 5 bursts of flak, but pretty far off. Telo’s went on his 25th mission today. It should be his last, we are all sweating it out for him.”

“On the radio it just came over that mission 7 – Merseburg, Germany was the worst for a long time. Over half the Luftwaffe came up to stop us. They say this was the toughest and best the 8th Air Force has carried out against the enemy. It came over Spot Light Band. They got it back in the States. Jimmy McDonalds a radio operator from the 569th. He was over the radio. On this mission eight P-51’s attacked 400 enemy fighters. One fighter pilot attacked 8 enemy fighters by himself—shot down five—damaged two and went after the eight with only one gun working.”

“I’m going to a mission we’re having on the base. While at it this evening buzz bombs again came over. This time it was close. I thought the whole church would come down on us. It shook everything inside. There were about three that dropped just outside of the field. The war again is coming to England.”

“Today we bombed in front of the troops, so they could start a new drive. Larry (Degnan) went on his first today. He was lead in the “”Chaff Wagon”. The Eight Air Force lead the Third Division. We lead the Eight – the 390^th Bomb Group. The R.A.F. and the Ninth Air Force came after us. There was flak, but not much. We came back on three engines–. No. 3 ran out of gas. It was 10-10’s over England. You’d have to be about 500 (?) feet above the ground in order to see it. We had a hell of a time landing. We were hit by flak – one hole.”

“We got worries now, the German Air Force (Luftwaffe) is coming up again. I hope we don’t see any, but we have worries now. Those (runs/guns???) can easy freeze up.”

“Today we went up on a practice mission. What a P.M. We took off at 1:30 in the afternoon. We went over to France for the first time. On the way back we ran into weather, and fog. It was getting darker all the time too. Then the fog got worse, and it got darker. There were planes all over the sky. Once we almost ran into a group of P-51’s and another time we almost ran into some B-17’s. The only thing left to do was set it down on the first field we saw, and that we did. We landed at a P-51 base about 18 miles away. We landed there with a 1400 yards runway. We had to slam on the brakes just after we landed, the runway was so short. We had supper there and then trucks came to take us back to our base. We left the plane there and took our stuff back. It wasn’t till ten that we got back. This was just as bad as a mission. I had a hell of a time, and I was worried. I even had my chute in my hand just in case.”

“Today I did more sweating than ever. Crew # 35 – Degnan and Glaman flew. We didn’t know till we went to evening chow where the boys went – it was Mersebrug, Germany. One of the roughest targets the heavies have to hit. They had close to 500 ack-ack guns. From five until seven we all just sat in the hut, not saying much – just waiting. At last we got word that Larry Degnan was O.K. One of the boys saw him. He came in and we just jumped him to feel him to make sure he was there. He told us the Greeno – Walsh – Long – Monelay went down. They were Booth’s crew. They blew up right over the target. I remember the time Greeno and I had at Buckley but now. They had more ships lost, more wounded, and more damage done to the ship than I ever heard before. Glaman and crew # 35 aren’t back yet. We were told that they landed at another field, and Russ the radioman of crew # 35 was hit. As yet we aren’t sure, but I hope to learn more tomorrow. Those that came back had luck plus. All the boys are back. Crew # 35 – Larry and Bob. Boy I feel a hell of a lot better now. I believe with luck only one plane will be operational tomorrow of the 569th.”

“Briefing was om 5.00 uur deze morgen. We gingen naar Merseburg, Duitsland. Hier waren 246 ack ack geschutten. We hadden Sewell deze keer niet in onze bemanning. Er was een vervanger op zijn positie. Hij (Sewell) is waarschijnlijk ook ergens boven Duitsland. Deze missie hadden we geen jagers, maar luchtafweer was heftiger dan we op alle missies tot nu toe samen hadden. Je kon het overal om je heen waarnemen. We zagen het al voordat we het doelwit troffen, en we realiseerden ons terdege dat we er doorheen moesten om het doel te raken en er op de terugweg nog eens doorheen moesten vliegen.  “I’ll not sh–  you, I was scared sh—less.“ We kregen een gat in de neus van het vliegtuig, de ‘granaat’ ketste af op het luchtafweer-beschermende pak van de Bombardier. Joe Cohen viel bijna voorover. Ik hoop dat de overige missies makkelijker worden. Dit is een van de meest erge doelwitten van Duitsland. “

“Briefing was om 5.00 uur deze morgen. Het doelwit van vandaag was Neunkirchen, Duitsland. We kregen vliegtuig # 121. Er was een vertraging van een uur voordat we opstegen.  Alles liep gesmeerd totdat we ongeveer 7 mijlen verwijderd waren van het I.P.. Er ging iets mis met motor nummer 4. We werden gedwongen een “Abortion” te doen. We kwamen terug op eigen kracht. We moeten nu afwachten of het wel of niet als een uitgevoerde missie wordt geaccepteerd. Als het ‘niet’ wordt, moeten we missie nummer 8 nog eens doen.”

“Vandaag was missie # 9 voor Hoff (Hoffstetter). Hij vloog met de crew van Geer als ‘Ball gunner’. Ze gingen naar Neumunster, Duitsland. Het was 37 graden onder nul op 24.000 foot. Volgens de briefing zouden ze 12 luchtafweer geschutten tegenkomen. Hoff zag ongeveer 5 salvo’s flak, maar wel behoorlijk ver verwijderd. Telo had vandaag de 25e missie. Het zou zijn laatste moeten zijn, we wachten in spanning voor hem af.”  

“Op de radio hoorden we net dat missie # 7 naar Mersenurg, Duitsland de ergste, zwaarste sinds lange tijd was. Ongeveer de helft van de Luftwaffe was ingezet om ons te stoppen. Men zegt dat dit de zwaarste was voor de Eight Air Force, maar tevens ook de effectiefste die ze tegen de vijand hebben uitgevoerd. Het was te horen op ‘Spot Light Band’. Ze weten het nu ook in ‘States”. Jimmy McDonalds, een radioman van de 568^th Squadron, was op de radio te horen. Tijdens deze missie vielen slechts acht P-51’s bijna 400 vijandelijke jachtvliegtuigen aan. Eén jachtvlieger viel in z’n eentje 8 vijandelijke jagers aan – schoot er 5 neer – beschadigde er 2 en achtervolgde het achtste vliegtuig met slechts 1 werkend machinegeweer.” 

“Vandaag ging ik naar een kerkdienst op de basis. Tijdens deze viering in de avonduren kwamen weer ‘buzz bombs’ over. Deze keer was het echt dichtbij. Ik dacht dat de hele kerk op ons zou storten. Alles in de kerk schudde flink. Er kwamen 3 bommen net buiten ons terrein neer. De oorlog is weer eens naar Engeland gekomen.”  

“Vandaag bombardeerden we vòòr de frontlinie van onze grondtroepen, zodat zij een nieuwe aanval konden starten. Larry (Lawrence A Degnan) vloog vandaag zijn eerste missie.  Hij was de leider in de ”Chaff Wagon”. De Eight Air Force voerde de Third Division aan. We waren de leiders van de Eight – the 390^th Bomb Group. De R.A.F. en de Ninth Air Force zaten achter ons. Er was luchtafweer, maar niet veel. We keerden terug naar de basis op 3 motoren–. Nummer 3 kwam zonder brandstof te zitten. Het was “10-10’s” boven Engeland. Je zou op een hoogte van 500 (?) ft boven de grond moeten zitten om veilig te zijn. We hadden de grootste moeite met de landing. We waren geraakt door luchtafweer – een gat.”

“We worden nu toch wel ongerust, want de Luftwaffe komt weer sterk terug. Ik hoop dat we er niks van zullen merken, maar we maken ons wel zorgen hierover. Those runs/guns?? can easy freeze up.”

Vandaag hadden we een oefenmissie. Wat een middag. We stegen op om 13.30 uur in de middag. We vlogen voor de eerste keer boven Frankrijk. Op de terugweg kwamen we in slecht weer inclusief mist terecht. Het werd tevens steeds donkerder. Er waren in de lucht overal  vliegtuigen om ons heen. Plots werd de mist steeds dikker en werd het echt donker. Een keer kwamen we bijna in een groep P-51’s terecht en een andere keer bijna in een groep B-17’s. Het beste wat we konden doen was het toestel op het eerste de beste vliegveld neer te zetten, en dat deden we dan ook. We landden op een P-51-vliegveld ongeveer 18 mijlen van onze basis. We landden daar met slechts een landingsbaan van 1400 yard. We moesten met volle kracht remmen na de landing, omdat de landingsbaan zo kort was. We hebben het avondeten op deze basis gekregen en vervolgens haalden vrachtwagens ons op om terug te keren naar onze eigen basis. Het toestel lieten we achter, maar namen wel onze eigen spullen mee terug. We waren niet voor 22.00 uur terug op de basis. Dit was net zo erg als een missie. Het was de hele tijd een hel en ik was ongerust. Ik had zelfs mijn parachute in de hand voor het geval dat…”  

“Vandaag heb ik meer dan ooit te voren in spanning moeten wachten. Crew # 35 – Degnan en Glaman vlogen mee. We wisten tot aan het avondeten niet waar de jongens naar toe waren – het was Merseburg, Duitsland. Een van de zwaarste doelwitten die wij als Heavy Bombardment Group kregen toegewezen. Hier zijn ongeveer 500 stuks luchtafweer. Van 17.00 tot ongeveer 19.00 uur zaten we met z’n allen in onze hut, alleen maar zittend zonder veel te zeggen – alleen maar afwachten. Tenslotte kregen we te horen dat Larry Degnan OK was. Een van de jongens had hem gezien. Toen hij binnenkwam sprongen we met z’n allen op hem om daadwerkelijk te kunnen voelen dat hij weer terug was. Hij vertelde ons dat Greeno – Walsh – Long – Monelay neergingen. Zij waren van Booth’s crew. Hun toestel explodeerde net boven het doelwit. Ik herinner me de tijd die ik samen met Greeno doorbracht in Buckley. Tijdens deze missie waren er meer verliezen van toestellen, meer gewonden, en meer beschadigingen dan ooit tevoren, zover ik weet. Glaman en crew # 35 zijn nog niet terug. Men vertelde ons dat ze geland zijn op een andere vliegbasis, en dat hun radioman Russ geraakt was. We weten het niet helemaal zeker, maar hopen morgen meer te weten te komen. Degenen die teruggekeerd zijn hebben veel geluk gehad. Alle voor ons bekende jongens zijn teruggekomen. Crew # 35 – Larry (Degnan) en Bob (Glaman). Man, ik voel me nu een heel stuk beter. Ik geloof dat we in de handen kunnen klappen als we morgen 1 vliegtuig van het 569th Squadron operationeel krijgen.”