October 1944 – journal

“We got paid yesterday. I got 15 lbs (=pounds). Did nothing but sit around today and talk over yesterday’s mission. We told each other how scared we were and none of us are kidding when we say we’d much rather go on our stomach against a machine gun nest. The only thing that makes you feel secure and gives you a sense of strongness is that gun. Just holding that caliber 50 makes you feel a hell of a lot better. It’s like a hold on life I guess. Funny the way you think now it’s all so different from what you’d think. I’m a lot older now. I saw death. Saw two forts go down, no one jumped.”

“Briefing was at 4:30 hour this morning. They gave us 87 ack ack guns with a number of fighters. This one was to Kassel, Germany. We avoided the flak and the lead man got lost, and ran us in to some ack ack over the Rhineland. We got some hits, one was in the upper turret – lucky for him. Lady Luck has been  with us so far. We flew at 25.000 foot and it was 39 degrees.”

“Briefing at 3:30. They gave us 130 ack ack guns. This was on Nonsberg (???), Germany.  We got flak on 4 different places. Boy, we got some hits and it was the first time it was so bad. We were on 25.000 foot and it was 38 degrees. A fire started in the waist, but we got it out. We flew all over Germany before we dropped out bombs.“

“The buzz bombs came strong tonight; we had a let up for a few days. There were about five. They had every ack ack gun on it they could. We saw them come from our field outside our hut. That means they’ll be out about five tomorrow morning. I guess the Germans have a new base for them set up, so we’ll be getting our full of them again. I just hope they keep passing over the field. These are coming pretty low.”

“Yes Sir, today was the Big “B”. Briefing was at 4:30 AM. You should have seen the looks on the faces of the men, when we heard what our target was. We were on 26.000 foot with a 34 degrees. The flak was heavy as hell. They shot up everything but the kitchen sink. I was scared as hell, and I’m not kidding. Every man was. Berlin was a target with 476 ack ack guns on you plus all the guns up there. My, if there were any more they’d have the sky full of the stuff. By the way we jumped around we did OK. We dodge that flak pretty  good, and only got five holes out of it. That was luck. God was with us all the way. We all prayed. Every one of us, and if I didn’t, I doubt if we would have made it. THANKS.”

“390 Group Party  –  200th mission. What a time. At one a football game, at four a show from London. The gals were mighty cold seeing what they had on. Roscoe Ates was there with a U.S.O. show from the States. At six chow. It was three in the morning, and didn’t get up until eleven.”

“Got flying pay for the first time in the E.T.O. – 9 lbs, 13 sh. We started to fix our hut up. By the time we finish it’ll be one swell place. Took life easy today.”

“Just got back from a 48 hour pass from London. I like that town. I met a couple of girls, and had a swell time. London has everything. They are high on everything. A pound goes like a dollar.”

“Today was L.S. Tharrington’s (Stew) lucky day. He was flying waist on a mission. A piece of flack missed his a— by three inches. Larry showed us his jacket with a hole in it as big as an egg. We all thought he got it. Anyone would the way Larry talked. All our hearts beat fast and I jumped around. I never had a feeling like that before, and I hope I never get it again. Just then Stew walked in as big as sh–, were we glad to see him.”

“We’ve been laying down for some time, but I don’t mind. Hank is supposed to be with the 100th Group, better known as the “Unknown American”.”

“Briefing was at four, and we didn’t take off till none. The weather was very bad. Our target today was Mannheim, Germany. We went up to 30.000 foot today – the highest I’ve  ever been. We didn’t got back until four. Around seven that morning an English ack ack shot down a Buzz bomb coming toward the field. It may have been earlier. It was 42 degrees up there.”

“Briefing was at eight. A little later than the others. Our target was Münster, Germany. We were tail-end Charlie again at 25.000 feet. The temperature was 37 degrees. We didn’t land till around four in the afternoon. It was a mild-run.”

“I now have myself a cabinet for all loose stuff, a footlocker for my clean clothes, and a closet for my uniforms. I can get cleaning and pressing in two days, and washing in four days. I have it better here than in the States.”

“Today is the saddest day in my whole Army career. Sewell, our radioman flew with another crew on a mission to Hamburg, Germany. It was the first time since we started flying together that he didn’t fly with Jack (Gaik). I got up at five to have breakfast with him. He was the same as always. I then came back to the hut and Sewell went on a mission. It was around four in the afternoon, when Eck (Eckerle) came in and told us Sewell was Missing In Action. It hit the hut like a buzz bomb. All latest say he may have gotten out. We all hope so. He was one swell guy. We used to kid him about the West, but it all came out good in the end. I hope to God that he is safe and alive; even if it will end as a POW. This was Sewell’s seventh mission. The first without the crew.”

“Just got back from a two day pass. This time I went to Wolverhampton, England. It’s just 120 miles out of London. The town isn’t bad, you have a pretty good time. We stayed at a friend’s of Larry’s. We would be wakened up at 7:00 AM and have a spot of tea, and then off to the sack again.”

“We kregen gisteren uitbetaald. Ik kreeg 15 lbs (=pounds). Ik heb vandaag niks gedaan buiten alleen maar rondhangen en praten over de missie van gisteren. We vertelden elkaar hoe bang we geweest waren en niemand van ons maakte er een grapje over toen we vertelden  dat we liever op onze buik tegen een mitrailleurnest zouden vechten. Het enige dat je een veilig gevoel en een gevoel van kracht geeft is dat wapen. Alleen al het vasthouden van dat kaliber 50 zorgt er voor dat je je al een stuk beter voelt.  Het voelt als een grip op je leven houden. Grappig te zien hoe je denkt nu het allemaal anders blijkt te zijn dan je vooraf dacht dat het zou zijn. Ik ben nu ineens een stuk ouder. Ik zag de dood. Zag 2 forten neergaan, niemand sprong eruit.”

“Briefing was om 4:30 uur deze morgen. Ze vertelden ons 87 luchtafweergeschutten en een heleboel jagers. Deze missie ging naar Kassel, Duitsland. We vermeden het luchtafweer (ack ack) en onze leider verdwaalde, en leidde ons in luchtafweer boven het Rijnland. We werden enkele malen geraakt, eenmaal in de Upper Turret (Engineer’s plaats)– gelukkig voor hem. Vrouwe geluk was met ons tot nu toe. We vlogen op 25.000 voet en het was 39 graden onder nul.”

“Briefing om 3:30. Ze gaven ons 130 luchtafweergeschutten. Dit was bij Nonsberg, Duitsland (?? Deze plaatsnaam moet een vergissing/schrijffout zijn). We hadden luchtafweer (Flak) op 4 verschillende plaatsen. Tjonge, we kregen enkele treffers en het was voor de eerste keer zo erg. We vlogen op 25.000 voet en het was 38 graden onder nul. Brand ontstond in de waist gunners positie, maar we kregen het geblust. We vlogen helemaal over Duitsland voordat we de bommen afwierpen.”

“De ‘buzz bombs’ waren weer overduidelijk aanwezig vannacht; we hadden een onderbreking van een paar dagen. Er waren er ongeveer vijf. Ze schoten er met elk ack ack gun op dat inzetbaar was. We zagen ze vanaf het veld bij onze hut overvliegen.  Dat betekent dat er morgen weer een stuk of vijf zullen zijn. Ik vermoed dat de Duitsers een nieuwe basis voor de ‘buzz bombs’ opgezet hebben, dus krijgen we weer de volle lading van ze. Ik hoop maar dat ze ons terrein blijven voorbij vliegen. Deze komen wel erg laag over.”

“Yes sir, vandaag was het doel de “BIG B” (Berlijn). Briefing was om 4.30 uur in de ochtend. Je had de blikken op de gezichten van de mannen moeten zien toen we hoorden wat ons doelwit was. We vlogen op 26.000 voet met 34 graden onder nul. Luchtafweer was sterk als een hel. Ze schoten op alles wat los of vast zat. Ik was doodsbang, en dat lieg ik niet. Iedereen was het. Berlijn was een doelwit met 476 luchtafweergeschutten op jou gericht plus nog eens alle wapens boven in de lucht (van de jagers). Mijn God, als er nog een paar bij zouden komen was de hele lucht vol geweest met dat spul. Overigens, we kwamen er goed vanaf. We ontweken de luchtafweer best goed, en hadden uiteindelijk slechts 5 gaten als schade. Dat was echt geluk. God was met ons de hele tijd. We hebben allemaal gebeden. Echt iedereen van ons, en als ik het niet had gedaan betwijfel ik of we het wel gered hadden. BEDANKT.”

“390^th Group Feest – 200ste missie. Wat een tijd. Om 13.00 een football-wedstrijd, om 16.00 een show uit Londen. De meiden hadden het erg koud gezien hetgeen ze aanhadden. Roscoe Ates was er ook met een U.S.O. show (of U.S.A. show) uit de ‘States”. Om 18.00 uur lunch. Het was 3.00 uur in de ochtend, maar we stonden niet op voor 11.00 uur”.

“Heb ‘flying pay’ voor de eerste keer in de E.T.O. uitbetaald gekregen – 9 lbs, 13 sh (9 pounds, 13 shilling). We zijn begonnen met het opruimen en opknappen van onze hut; tegen de tijd dat we klaar zijn zal het een prachtig optrekje zijn. Ik heb het rustig aan gedaan vandaag.”

“Ben net terug van een 48 uurs verlof naar Londen. Ik hou van die stad. Ik heb een aantal meisjes ontmoet, en we hadden een leuke tijd samen. Londen heeft alles.  Alles is hier voor handen. Een pond gaat hier gelijk aan een dollar. “

“Vandaag was het L.S. Tharrington’s (Stew) lucky day. Hij vloog als waist gunner een missie. Een stuk ‘flak’ mistte hem – ongeveer 3 inches. Larry (Degnan) liet ons Stew’s jacket zien met een gat erin zo groot als een ei. We dachten dat het over voor hem zou zijn. Iedereen zou dat denken gezien de wijze waarop Larry het vertelde. Het hart van een ieder ging te keer als een gek en ik sprong in het rond. Ik heb voorheen nog nooit zo’n gevoel gehad als op dat moment, en ik hoop het nooit meer te krijgen. En net op dat moment komt Stew binnengelopen zo groot als ‘sh—‘; man, waren wij blij hem te zien.”  

“We zijn een tijdje niet actief geweest, maar dat vind ik niet erg. Hank wordt verondersteld over te stappen naar de 100^th Group, beter bekend als de “Unknown American”.”

“Briefing was om 4.00 uur, en we vertrokken niet voor 9.00 uur. Het weer was zeer slecht. Ons doelwit voor vandaag was Mannheim, Duitsland. We stegen tot 30.000 voet vandaag – het hoogste waar ik tot dit moment ben geweest. We kwamen niet terug voor 16.00 uur. Rond 7.00 uur die ochtend schoot een Engels luchtafweergeschut een Buzzbomb (V1 of V2) af; deze bom naderde ons terrein. Het kan ook iets eerder zijn geweest. Het was 42 graden onder nul daar boven.”

“Briefing was om acht. Iets later dan de andere keren. Ons doelwit was Münster, Duitsland. Wij waren alweer  “tail-end Charlie” (laatste groep) op 25.000 voet. De temperatuur was 37 graden onder nul. We landden niet voor vier uur in de namiddag. Het was een makkie, ‘milkrun’. “

“Ik heb nu een opbergruimte voor mezelf om allerlei losse spullen op te bergen, verder een ‘footlocker’ voor mijn schone kleding, en een ‘closet’ (kast) voor mijn uniformen. Het stomen en strijken gebeurt binnen 2 dagen, en wassen binnen 4 dagen. Ik heb het hier beter dan in de Verenigde Staten.”

“Vandaag is de treurigste dag in mijn hele carrier in de Army. Sewell, onze radioman, vloog vandaag een missie met een andere crew naar Hamburg, Duitsland. Het was de eerste keer sinds we gestart zijn met vliegen dat hij niet met Jack (Gaik) vloog. Ik stond om vijf uur op om samen met hem te ontbijten. Hij was dezelfde als altijd. Daarna ging ik terug naar mijn hut en Sewell  ging op de missie. Rond vier uur in de middag kwam Eck (Eckerle) de hut binnen en vertelde ons dat Sewell als ‘Missing In Action’ gemeld was. Het sloeg in als een bom. De laatste berichten waren dat hij misschien eruit is kunnen springen. We allen hopen dit. Hij was een fantastische kerel. We plaagden hem altijd met het feit dat hij uit het Westen kwam, maar uiteindelijk maakten we dit altijd goed met hem. We hopen dat God hem helpt veilig en levend eruit te komen; ook al is dat misschien als POW. Dit was voor Sewell zijn zevende missie. De eerste zonder onze crew.” 

“Ben net terug van een 2-daags verlof. Deze keer ben ik naar Wolverhampton, Engeland gegaan. Dat is slechts 120 mijlen van Londen vandaan. Deze stad is niet slecht, je kunt er een leuke tijd hebben. We sliepen bij een vriend van Larry (Degnan). We zouden gewekt worden om 7.00 uur voor een slok thee om vervolgens weer de kooi in te duiken.”